زباله‌های فضایی در حال خارج شدن از کنترل هستند و این در حالی است که می‌توانند مرگبار باشند، چرا که دانشمندان هشدار می‌دهند که احتمال ۱۰ درصد وجود دارد که یک فضاپیما ظرف یک دهه آینده روی سر یک نفر سقوط کند و وی را بکشد.
ساینسیو – به نقل از ایسنا و دیلی‌میل، دانشمندان هشدار داده‌اند که احتمال اینکه یک موشک یا فضاپیمای خارج از کنترل در یک دهه آینده یک نفر را بکشد، ۱۰ درصد است.
آنها خطر سقوط اجسامی که پس از ورود مجدد به جو زمین به سطح زمین می‌افتند را برای زندگی انسان مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
محققان بر اساس شیوه‌های فعلی دریافتند که اگر یک موشک معمولی، زباله‌های فضایی را در یک منطقه به وسعت ۱۰ مترمربع پخش کند، تقریباً ۱۰ درصد احتمال دارد که یک یا چند تلفات در ۱۰ سال آینده رخ دهد.
آنها همچنین گفتند که خطر بیشتری برای کسانی که در جنوب زمین زندگی می‌کنند، وجود دارد، به طوری که زباله‌های خطرناک سه برابر بیشتر احتمال دارد که در عرض‌های جغرافیایی جاکارتا، داکا و لاگوس فرود بیاید تا اینکه در نیویورک، پکن یا مسکو سقوط کند.
این تحقیق توسط کارشناسان دانشگاه “بریتیش کلمبیا” در ونکوور کانادا انجام شده است.
اگرچه پرتاب موشک‌ها متنوع و متفاوت است، اما تقویت کننده‌ها و سایر قطعات قابل توجه موشک‌ها به زمین بازمی‌گردند یا در مدار زمین رها می‌شوند.
در بیشتر موارد، این قطعات رها شده از موشک به شکلی کنترل نشده دوباره وارد جو زمین می‌شوند و این زباله‌ها ممکن است در هر نقطه از مسیر پرواز فرود بیایند.
“مایکل بایرز” و همکارانش در دانشگاه “بریتیش کلمبیا” با استفاده از داده‌های ماهواره‌ای ۳۰ سال گذشته، “انتظار تلفات” یا خطر برای جان انسان‌ها را در دهه آینده در نتیجه ورود مجدد موشک‌های بدون کنترل پیش‌بینی کردند.
این تیم بر روی قطعات موشک‌هایی که تا حدی دست نخورده باقی می‌مانند و خطر تلفات را در خشکی، دریا یا هواپیماها ایجاد می‌کنند، تمرکز کردند.
محققان دریافتند که اگر هر زباله فضایی در مساحت ۱۰ متر مربعی پخش شود، هر ورود مجدد به جو زمین به طور میانگین ۱۰ درصد احتمال یک یا چند تلفات را در دهه آینده دارد. علاوه بر این، این خطر به طور ناگواری قسمت‌های جنوبی دنیا را تهدید می‌کند.
محققان همچنین می‌گویند که در حال حاضر فناوری لازم برای سیستم‌های ورود مجدد هدایت شده وجود دارد، اما آنچه مورد نیاز است، اراده جمعی برای به کارگیری این سیستم‌ها است که به دلیل هزینه‌های مرتبط با آنها اجرایی نمی‌شود.
محققان به این نتیجه رسیدند که بدون توافق‌های چندجانبه برای ورود مجدد اجباری و کنترل شده موشک‌های مستعمل، کشورهای صاحب صنعت فضایی به تولید و ایجاد این خطرات ادامه خواهند داد.
این تیم نوشت: پیشرفت‌های اخیر در فناوری و طراحی مأموریت، بسیاری از این ورودهای مجدد کنترل‌نشده را غیرضروری می‌کند، اما دولت‌ها و شرکت‌های پرتاب موشک، تمایلی به تقبل هزینه‌های آن را ندارند.
دولت‌هایی که مردم‌شان در معرض خطر هستند، باید از کشورهای بزرگ صاحب صنعت فضایی بخواهند که با همکاری یکدیگر، ورود مجدد کنترل‌شده این موشک‌ها را الزامی کنند و در نتیجه خطرات را برای همه مردم از بین ببرند.
این مطالعه در بحبوحه نگرانی‌های گسترده درباره زباله‌های فضایی و موضوعی که در مدار نزدیک زمین، انسان‌ها را تهدید می‌کند، انجام شده است.
طبق برآورد آژانس فضایی اروپا، از سال ۱۹۵۷ حدود ۱۳ هزار و ۱۰۰ ماهواره به مدار زمین پرتاب شده‌اند که ۸۴۱۰ ماهواره در فضا باقی مانده‌اند و ۵۸۰۰ ماهواره نیز هنوز فعال هستند.
گفته می‌شود مجموع جرم تمام این اجسام در مدار زمین حدود ۹۹۰۰ تن است، در حالی که مدل‌های آماری نشان می‌دهد که ۱۳۰ میلیون قطعه زباله به اندازه یک میلی‌متر تا یک سانتی‌متر در مدار زمین وجود دارد.
همین ماه گذشته بود که دولت بریتانیا برنامه‌هایی را به عنوان بخشی از چشم‌انداز خود برای مقابله با میلیون‌ها تکه زباله فضایی که در مدار نزدیک زمین هستند، اعلام کرد.
این دولت همچنین می‌خواهد پایداری ماموریت‌های فضایی آینده را بهبود بخشد و “جورج فریمن” وزیر علوم بریتانیا، هشداری جدی به کشورهایی مانند روسیه و چین صادر و خاطرنشان کرد که دوران ارسال هر چیزی که دل‌شان می‌خواهد به فضا به پایان رسیده است.
وی افزود که مسابقه فضایی بدون وضع مقررات مؤثر تنها به افزایش خطر فزاینده زباله‌های فضایی در مدار زمین، از جمله صدها ماهواره قدیمی کمک می‌کند.
“فریمن” همچنین گفت که انتظار دارد “ایلان ماسک” با این تلاش برای پایداری فضایی همراه شود.
منتقدان “ماسک” می‌گویند که صورت فلکی ماهواره‌های اینترنتی “استارلینک” که او در حال استقرار تعداد زیادی از آنها در فضا است، خطر زباله‌های فضایی را به مراتب افزایش می‌دهد، اما “ماسک” این ترس‌ها را رد کرده است.
مجموعه اقدامات جدید دولت بریتانیا شامل وضع مقررات برای پرتاب ماهواره‌های تجاری، پاداش دادن به شرکت‌هایی که ردپای خود را در مدار زمین به حداقل می‌رسانند و اختصاص پنج میلیون پوند برای فناوری‌های پاکسازی زباله‌های فضایی است.
این مطالعه در مجله Nature Astronomy منتشر شده است