آزادسازی پشه‌های ناقل باکتری برای جلوگیری از شیوع یک ویروس

ساینسیو – به نقل از ایسنا و ساینس‌دیلی، محققان مدلی برای توزیع پشه‌های آلوده به باکتری “Wolbachia” ایجاد کرده‌اند که انتقال ویروس دنگی را کاهش می‌دهد. آن‌ها از داده‌های واقعی فعالیت‌های انسان و ناقل ویروس در چارچوبی استفاده می‌کنند که می‌توان از نقطه نظر ریاضی آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. این کار به محققان اجازه می‌دهد تا وضعیت اپیدمیولوژیک را دوباره ایجاد و درک کرده، مناطق جغرافیایی با بیشترین آسیب‌پذیری را شناسایی و آنها را رتبه‌بندی کنند تا مناطقی را که پشه‌های حامل “Wolbachia” بیشترین و بهترین تأثیر را بر کاهش تکثیر ویروس بر آنها می‌گذارند، در اولویت قرار دهند.

تب دِنگی شایع‌ترین بیماری است که از طریق پشه‌ها در جهان گسترش می‌یابد و تا به امروز هیچ درمان دارویی برای افراد مبتلا به این بیماری یافت نشده است. این ویروس علائمی از تب بالا گرفته تا خونریزی شدید و شوک ایجاد می‌کند و می‌تواند تهدیدی برای زندگی انسان‌ها باشد.  

در سال ۲۰۰۹، محققان دریافتند که پشه‌های حامل باکتری “Wolbachia” احتمال اثرگذاری ویروس دِنگی بر انسان را کاهش می‌دهند.

با این وجود، پشه‌ها باکتری “Wolbachia” را در محیط طبیعی به دست نمی‌آورند. این باکتری باید در شرایط آزمایشگاهی وارد تخم‌ پشه‌ها شود تا این پشه‌ها در مناطقی که تحت تأثیر گسترش ویروس دِنگی قرار گرفته‌اند، آزادسازی شوند. پشه های آلوده به “Wolbachia” به طور طبیعی جمعیت پشه‌های محلی را تحت کنترل خود در می‌آورند.

عیسی گومز-گاردنز(Jesus Gomez-Gardenes) از دانشگاه دل وال(del Valle) در کلمبیا و از نویسندگان این مقاله، می‌گوید: ممکن است تصور کنیم که پرجمعیت‌ترین مناطق بیشترین سود را از انتشار باکتری “Wolbachia” می‌برند. با این حال، این تصور همیشه درست نیست.

نویسندگان این مقاله دریافتند هنگامی که آسیب‌پذیرترین منطقه جغرافیایی را ایمن‌سازی می‌کنند، رتبه‌بندی مناطق باقی‌مانده نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

یافته‌های این تحقیق برای بسیاری از گروه‌ها از جمله “برنامه جهانی پشه”(World Mosquito Program)، که در حال حاضر پشه‌های آلوده به “Wolbachia” را برای حفاظت از جامعه جهانی در برابر بیماری‌هایی مانند دِنگی، چیکونگونیا(chikungunya)، تب زرد و زیکا آزاد می‌کند، مفید خواهد بود.

اطلاعات مربوط به آسیب‌پذیرترین مناطق در شهرها یا مناطق ثابت کرد که مدل محققان می‌تواند مکمل مطالعات میدانی برای یافتن اهدافی باشد که منفعت و سود کل جامعه را به حداکثر می‌رسانند.

گومز-گاردنز می‌گوید: مدل‌های مبتنی بر داده برای مقابله با تکامل و کاهش بیماری‌های دیگر مانند کووید-۱۹ نیز مفید بوده‌اند. ما امیدواریم که چارچوب توسعه یافته برای تب دِنگی را بتوان برای کنترل سایر بیماری‌هایی که از طریق ناقلین گسترش می‌یابند، تعمیم داد.