نیروی هوایی آمریکا با کمک محققان دانشگاه میشیگان در حال کار بر روی برنامه‌ریزی مجدد سلول برای بهبود سریع زخم‌های سربازان است. گویی آنها قصد دارند توانایی‌های شخصیت خیالی ابر قهرمان “ولورین”(Wolverine) را در واقعیت به همگان نشان دهند.
ساینسیو – به نقل از ایسنا، محققان آمریکایی قصد دارند از فناوری جدید برای برنامه‌ریزی مجدد سلول‌ها و بهبود زخم‌های بدن سربازان تا پنج برابر سریع‌تر از حالت عادی روند این فرایند در بدن انسان استفاده کنند.
نیروی هوایی آمریکا با همکاری دانشگاه “میشیگان” در حال بررسی مجدد برنامه‌ریزی سلولی برای درمان زخم‌ها، سوختگی‌ها و سایر جراحات در جنگ هستند. اما روش آنها به گونه‌ای است که توسط آن ترمیم بافت آسیب دیده پنج برابر سریع‌تر از آنچه که به طور طبیعی در بدن انسان اتفاق می‌افتد، انجام می‌شود.
در روند برنامه‌ریزی سلولی فرایند اصلاح ژنوم‌های مختلف با استفاده از پروتئین‌هایی به نام “فاکتورهای رونویسی” انجام می‌شود و در این فرایند آنها ژن‌های مختلف را متوقف می‌کنند تا فعالیت‌هایی مانند تقسیم سلولی و رشد و مهاجرت و سازماندهی سلول‌ها را تنظیم کنند.
فاکتورهای رونویسی را می‌توان از طریق اسپری پانسمان که مستقیماً بر روی زخم ها اعمال می‌شود، استفاده کرد. گفتنی است این اسپری‌ها می‌توانند سلول‌های عضلانی آسیب دیده را به سلول‌های پوستی سطحی که زخم را می‌پوشانند تبدیل کنند تا زخم و جراحت زودتر بهبود یابد.
دکتر “ایندیکا راجاپاکسه “(Indika Rajapakse) دانشیار پزشکی محاسباتی و بیوانفورماتیک و ریاضیات دانشگاه میشیگان از میکروسکوپ تصویربرداری سلول زنده برای این پروژه استفاده می‌کند. این فناوری به محققان امکان می‌دهد نماهایی با وضوح بالا از وضعیت درون سلول‌ها داشته باشند و بتوانند به راحتی درون آنها را مشاهده کرده و روند بهبود زخم را بهتر درک کنند.
راجاپاکسه در این باره گفت: ما منابع لازم برای انجام این کار را داریم و وظیفه ماست که از آنها نهایت استفاده را ببریم. پس از اصلاح ژن، توالی را می‌توان نوشت تا در صورت لزوم آنها را به نوع دیگری از سلول‌ها تبدیل کرد.
در صورت لزوم به نوع دیگری از سلول تبدیل می‌شود. به عنوان مثال، اگر ناحیه‌ای از عضله یک سرباز زخمی شود، می‌توان سلول‌ها را مجدداً در سلول‌های پوستی برنامه‌ریزی کرد تا به سرعت زخم را بپوشاند. فناوری پیش‌بینی شده همانند یک اسپری پانسمانی عمل خواهد کرد و طی آن عوامل رونویسی را مستقیما بر روی زخم‌ها اعمال می‌کنند.
راجاپاکسه و دیگر محققان الگوریتم راهنمای داده‌ای را برای شناسایی فاکتورهای رونویسی صحیح و پیش‌بینی نقاطی در چرخه سلولی که عوامل رونویسی می‌توانند در آنجا به بهترین وجه بر ناحیه آسیب دیده تأثیر بگذارند ، ایجاد کرده‌اند. میکروسکوپ تصویربرداری از سلول زنده نیز داده‌هایی را برای بهبود بیشتر الگوریتم فراهم می‌کند. این روش اجازه می‌دهد تا زخم بدون نیاز به جراحی به سرعت بهبود یابد.