کپسول باری سازمان فضایی روسیه طی ماموریت “پروگرس ۷۷” که حامل ۲۴۶۰ کیلوگرم تجهیزات است، ساعتی قبل به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شد.
ساینسیو – به نقل از ایسنا، کشتی باری جدید سازمان فضایی روسیه(روسکاسموس) موسوم به “پروگرس”(Progress) طی ماموریت “پروگرس ۷۷” که با نام “پروگرس ام اس-۱۶” نیز شناخته می‌شود و حدود ۲.۵ تن تجهیزات را برای هفت خدمه حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی در خود دارد، ساعاتی پیش به این ایستگاه فضایی رسید.
این کپسول فضایی که حامل آزمایش جلبک‌ها، آزمایشات پزشکی طولانی مدت و صدها کیلوگرم بار و لوازم دیگر از جمله غذا و پوشاک برای فضانوردان است، با موفقیت در کنار ایستگاه فضایی بین المللی پهلو گرفت.
آژانس فضایی روسیه موسوم به “روسکاسموس”(Roscosmos) کشتی باری “پروگرس ام‌اس-۱۶”(Progress MS-۱۶) که “پروگرس ۷۷”(Progress ۷۷) نیز نامیده می‌شود را با موشک “سایوز” از سایت ۳۱ کاسمودروم بایکونور در قزاقستان به فضا پرتاب کرد.
“پروگرس ۷۷” در ساعت ۰۹:۵۷ دقیقه امروز(چهارشنبه) به وقت ایران به ایستگاه فضایی متصل شده است.
این ماموریت حامل تقریباً ۲۴۶۰ کیلوگرم بار و لوازم برای خدمه‌ای است که در حال حاضر در ایستگاه فضایی مستقر هستند که شامل ۱۴۰۰ کیلوگرم تجهیزات تحقیقاتی و مخصوص خدمه مانند غذا و لباس، همراه با آب شیرین، گاز نیتروژن و پیشرانه برای سیستم پیشران ماژول سرویس Zvezda و گرفتن نشتی هوای آن است.
ماژول “پیرس”(Pirs) یک درگاه اتصالی بر روی ماژول خدمات Zvezda است که به عنوان یک قفل هوا برای اعضای خدمه ایستگاه فضایی به هنگام انجام راهپیمایی‌های فضایی به رهبری روسیه استفاده می‌شود.
قرار است هنگامی که فضاپیمای “پروگرس ۷۷” در ماه ژوئیه ماموریت خود را به پایان می‌رساند، “پیرس” برداشته شود و “روسکاسموس” به جای آن یک افزودنی جدید را که مدت‌ها در انتظار آن بود، موسوم به “آزمایشگاه نائوکا”(Nauka) جایگزین می‌کند. این بزرگترین افزودنی به بخش روسی ایستگاه فضایی از زمان نصب ماژول Zvezda در سال ۲۰۰۰ تاکنون است. ضمن اینکه درگاه دیگری در بخش روسی شبیه به “پیرس” موسوم به “پویسک”(Poisk) وجود دارد که در ایستگاه باقی خواهد ماند.
همانطور که گفته شد “پروگرس ۷۷” ۲۴۶۰ کیلوگرم تجهیزات را با خود به ایستگاه فضایی برده است که شامل لوازم و تجهیزات برای خدمه “اکسپدیشن ۶۴” مستقر در این ایستگاه است.
چند نمونه از آزمایشاتی که با “پروگرس ۷۷” به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسیده، به شرح زیر است:
– کیت‌های “نورولب”(Neurolab) برای آزمایش‌های پزشکی به منظور بررسی تأثیر پروازهای فضایی طولانی مدت بر روی فضانوردان روسی
– آزمایشی به نام “اسپتیک”(Aseptic) که امکان استریل کردن هنگام انجام آزمایش‌های بیولوژیکی تحت شرایط پرواز فضایی را فراهم می‌کند.
– یک زیست‌راکتور نوری که امکان تولید غذا و اکسیژن از طریق جلبک‌ها در شرایط ریزگرانش را بررسی می‌کند که می‌تواند برای مأموریت‌های فضایی طولانی مدت مفید باشد.
– سخت افزاری به نام “کسکد”(Cascad) که به مطالعه تولید سلول‌ها در شرایط ریزگرانش می‌پردازد.
– آزمایشی به نام “زیست تخریب پذیری”(Biodegradation) که میکروارگانیسم‌های موجود در جو ایستگاه فضایی را بررسی می‌کند تا ببیند چگونه بر مواد ساختاری آن تأثیر می‌گذارند.