پژوهشگران “دانشگاه کمبریج”، یک مدل آماری ابداع کرده‌اند که می‌تواند امکان ابتلا به سرطان را سال‌ها پیش از بروز آن پیش‌بینی کند.
ساینسیو – به نقل از ایسنا، پژوهش‌های اخیر در حوزه سرطان نشان داده‌اند که جهش‌های ژنومیک می‌توانند به بروز سرطان در سال‌ها یا دهه‌های بعد و پیش از این که فرد آنها را تشخیص دهد، منجر شوند. پژوهشگران “دانشگاه کمبریج”(University of Cambridge) و “موسسه بیوانفورماتیک اروپا”(EMBL-EBI)، یک مدل آماری ابداع کرده‌اند که به ارزیابی داده‌های ژنومیک می‌پردازد تا میزان خطر بروز سرطان مری را در فرد مورد نظر پیش‌بینی کند. شاید نتایج این پژوهش بتوانند به پیش‌بینی به موقع و بهبود درمان این سرطان در آینده کمک کنند.
سرطان مری، هشتمین سرطان شایع در جهان است. این سرطان اغلب در اثر بروز شرایطی موسوم به “مری بارت”(Barrett’s esophagus) پیش می‌آید. روش‌های کنونی بررسی و درمان، بسیار مخرب هستند و بیماران باید مراحل دشواری را پشت سر بگذارند تا مطمئن شوند که سرطان از بین رفته است. پژوهشگران دانشگاه کمبریج، این مدل آماری را ابداع کرده‌اند تا بتوانند پیش‌بینی کنند که شخصی با شرایط مری بارت تا چه اندازه در معرض ابتلا به سرطان مری قرار دارد.
پژوهشگران در این پروژه، توالی ژنوم بیماران مبتلا به مری بارت را که به کمک بافت‌برداری از آنها به دست آمده بود، مورد بررسی قرار دادند.
بیماران برای یافتن نشانه‌های ابتدایی سرطان مری مورد بررسی قرار گرفتند. پژوهشگران از این داده‌ها استفاده کردند تا تفاوت میان بیمارانی را که نهایتا به سرطان مبتلا می‌شوند و بیمارانی که به سرطان مبتلا نمی‌شوند، مشخص کنند. آنها با کمک این داده‌ها، مدل آماری خود را ابداع کردند که خطر ابتلا به سرطان را به صورت فردی در هر بیمار مورد بررسی قرار می‌دهد.
پژوهش‌های دیگری که اخیرا در مورد سرطان انجام شده‌اند، نشان می‌دهند که ممکن است جهش‌های ژنتیکی عامل سرطان، سال‌ها پیش از تشخیص سرطان در شخص رخ دهند. شاید توانایی شناسایی این جهش‌ها بتواند مسیر جدیدی را برای تشخیص و درمان به موقع ارائه دهد.
پژوهشگران با استفاده از داده‌های مربوط به ۸۸ بیمار مبتلا به مری بارت، نیمی از بیمارانی را که بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان مری بودند، هشت سال پیش از تشخیص سرطان شناسایی کردند. این آمار، دو سال پیش از تشخیص سرطان به ۷۰ درصد رسید. همچنین این مدل آماری توانست بیمارانی را که کمتر در معرض ابتلا به سرطان قرار داشتند، شناسایی کند.
“موریتز گرستانگ”(Moritz Gerstung)، از پژوهشگران این پروژه گفت: بیماران این پروژه، به مدت ۱۵ سال مورد بررسی قرار گرفتند؛ در نتیجه ما توانستیم بیش از ۸۰۰ نمونه را گردآوری کنیم که به مرور زمان از قسمت‌های متفاوت مری به دست آمده بودند. این کار به ما امکان داد تا تغییرات ژنومیک را به صورت جامع‌تر در بیماران مبتلا به سرطان و بیمارانی که به سرطان مبتلا نیستند، بررسی کنیم.
این پژوهش، در مجله “Nature Medicine” به چاپ رسید.