طبق تحقیقات جدیدی که دانشمندان انستیتوی انسان شناسی تکاملی ، انستیتوی کارولینسکا و انستیتوی علوم و فناوری اوکیناوا انجام داده اند ، نئاندرتال ها ممکن است درد بیشتری را نسبت به انسان های خردمند تجربه کنند.
ساینسیو – به نقل از سای نیوز، نئاندرتال ها و خویشاوندان آسیایی آنها ، دنیسووا ها ، حدود پانصد هزار سال جدا از اجداد انسانهای امروزی تکامل یافته اند. در طی آن زمان، هر گروه به طور مستقل حائز تغییرات ژنتیکی می شدند.
با این حال ، در اواخر تاریخ خود ، نئاندرتال ها و دنیسووا ها با انسانهای مدرن آمیخته شدند که منجر به وجود انواع میراث ژنتیکی از این انسان های باستانی در مردم شد.
از آنجا که هم اکنون چندین ژنوم نئاندرتال با کیفیت بالا در دسترس است ، می توان تغییرات ژنتیکی را که در نئاندرتال ها رخ داده ، شناسایی کرده و اثرات فیزیولوژیکی آنها را بررسی کرده و عواقب آنها را هنگام بروز آنها در انسان ارزیابی می کنیم.
یکی از این موارد ، ژن SCN9A است که پروتئین Nav1.7 را رمزگذاری می کند ، یک کانال سدیم برای تولید پالس و انتقال که در مسیرهای درد محیطی بسیار مهم است.
دکتر هوگو زبرگ ، نویسنده اصلی مؤسسه انسان شناسی تکاملی و مؤسسه کارولینسکا ، گفت: “درد از طریق سلولهای عصبی تخصصی فعال می شود که وقتی چیزهای مضر ممکن است روی قسمتهای مختلف بدن ما تأثیر بگذارد”.
“این سلول های عصبی کانال یونی ویژه ای دارند که نقش مهمی در شروع تکانه الکتریکی دارند که سیگنال درد را نشان می دهد و به مغز ارسال می شود.”
دکتر زبرگ و همکارانش 2535 ژنوم انسانی را در پروژه 1000 ژنوم (1000G) مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و دریافتند که برخی از افراد امروزی از اروپا و آمریکای مرکزی و جنوبی دارای نوعی نئاندرتال از کانال سدیم Nav1.7 هستند.
آنها همچنین دریافتند که ناقلین این نوع ژنوم درد بیشتری را تجربه می کنند.
دکتر زبرگ گفت: “بزرگترین عامل افزایش میزان درد افراد در افزایش سن آنها است.”
“اما حمل نوع نئاندرتال کانال یونی باعث می شود که در درد کشیدن هشت سال بزرگتر بنظر برسید و درد بیشتری را تجربه کنید.”
“نوع نئاندرتال کانال یونی دارای سه تفاوت اسید آمینه – M932L ، V991L و D1908G – نسبت به نوع خردمند است.”
“در حالی که تعویض اسیدهای آمینه منفرد بر عملکرد کانال یونی تأثیر نمی گذارد ، نوع کامل نئاندرتال که دارای سه تعویض اسید آمینه است منجر به افزایش حساسیت درد در افراد امروزی می شود.”
در سطح مولکولی ، کانال یونی Neanderthal Nav1.7 آسانتر فعال می شود که ممکن است توضیح دهد که چرا افرادی که آنرا به ارث برده اند آستانه درد کمتری دارند.
دکتر پابو ، دانشمند ارشد انستیتوی انسان شناسی تکاملی و انستیتوی علوم اوکیناوا ، گفت: “اینکه نئاندرتال ها درد بیشتری را تجربه می کردند ، لزوما درست نیست زیرا احساس درد هم در نخاع و هم در مغز تعدیل می شود.”
“اما این پژوهش نشان می دهد که آستانه درد آنها پایین تر از بیشتر انسانهای امروزی بوده.”
این تحقیق در ژورنال Current Biology منتشر شده است .