طبق مطالعه جدیدی که توسط دانشگاه کالیفرنیا ، ریورساید انجام شده ، سایر ستارگان می توانند در غیاب سیارات غول پیکر دورتر ، هفت سیاره شبیه زمین داشته باشند.
ساینسیو – به نقل از سای نیوز، جستجوی زندگی در فضای بیرون سامانه خورشید به طور معمول متمرکز بر محدوده های قابل سکونت است ، یعنی منطقه اطراف یک ستاره که یک سیاره در مدار می تواند دارای آب مایع باشد.
استفان کین اختر زیست شناس ، از دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید و همکارانش در حال مطالعه یک سیستم در نزدیکی TRAPPIST-1 بودند که دارای سه سیاره شبیه زمین در منطقه قابل سکونت خود است.
وی گفت: “این باعث شد تا در مورد حداکثر تعداد سیارات قابل سکونت برایم سوال پیش بیاید و اینکه چرا ستاره ما فقط دارای یک سیاره در کمربند قابل سکونت است که به نظر منصفانه نیست! “
در این تحقیق ، محققان یک سیستم مدل ایجاد کرده اند که در آن سیارات با اندازه های مختلف را در مدار ستارگان خود شبیه سازی می کنند.
یک الگوریتم نیروهای گرانشی را بررسی کرده و به آزمایش چگونگی تعامل سیارات با یکدیگر در طی میلیون ها سال کمک کرده است.
آنها دریافتند که برخی از ستارگان می توانند از هفت تا پشتیبانی کنند و یک ستاره مانند خورشید ما به طور بالقوه می تواند شش سیاره را با آب مایع پشتیبانی کند.
دکتر کین گفت: “اگر سیارات بیش از هفت باشد آنها به یکدیگر نزدیک می شوند و مدارهای یکدیگر را بی ثبات می کنند.”
چرا سامانه خورشیدی مورد نظر ما تنها در صورت توانایی پشتیبانی از شش سیاره قابل سکونت است؟ این امر به شما کمک می کند که حرکت سیارات به جای بیضی یا نامنظم ، دایره ای باشد و هرگونه تماس نزدیک را به حداقل می رساند و این تعداد سیاره مدارهای پایدار را حفظ می کند. “
دانشمندان گمان می کنند مشتری ، که دو و نیم برابر همه سیارات دیگر در سامانه خورشید جرم دارد، زیستگاه سامانه خورشیدی ما را محدود می کند.
فقط تعداد معدودی از ستاره ها در مناطق قابل سکونت خود دارای چندین سیاره هستند. با حرکت به جلو ، محققان قصد دارند ستاره های دیگری را جستجو کنند که کاملاً توسط سیارات کوچکتر احاطه شده اند.
آنها قبلاً یک ستاره از این نوع را ، Beta CVn را شناسایی کرده بودند که تقریباً در فاصله 27 سال نوری با ما فاصله دارد.
از آنجا که این ستاره در سامانه اش سیاره ای مانند مشتری ندارد ، به عنوان یکی از ستارگان که برای چندین سیاره منطقه قابل سکونت دارد؛ مورد بررسی قرار می گیرد.
مطالعات آینده همچنین شامل ایجاد مدلهای جدیدی خواهد شد که شیمی اتمسفری سیارات منطقه قابل سکونت را در سایر سامانه های ستاره ای را بررسی می کند.
دکتر كین گفت: “اگرچه ما می دانیم كه زمین در بیشتر تاریخ خود قابل سكونت بوده است ، اما سؤالات بسیاری در مورد چگونگی تحول این شرایط مطلوب با زمان و عوامل ویژه در پشت این تغییرات باقی مانده است.”
“با اندازه گیری خواص سیارات فراخورشیدی که مسیرهای تکاملی آنها ممکن است شبیه به خود ما باشد ، ما به گذشته و آینده این سیاره می پردازیم – و آنچه باید انجام دهیم تا بتواند محل سکونتی برای حیات باشد.”
مقاله آنها در Astronomical Journal چاپ شده است.