ساینسیو – به نقل از بی بی سی، ده چشم دارند و بیش از سیصد میلیون سال است که روی زمین زندگی می‌کنند و ما از خون آبی روشن آنها برای در امان ماندن خودمان استفاده می‌کنیم.
در باره یک داستان علمی‌تخیلی صحبت نمی‌کنیم. خرچنگ نعلی (نعل اسبی)، یکی از قدیمی‌ترین جانوران دنیاست.
ده‌‌ها سال است که ما به آنها و به خون‌شان نیاز داریم تا بتوانیم دارو کشف کنیم و بسازیم. موجود عجیبی که در رشتخوار ایران دیده شد چه بود؟
اکنون پژوهشگران از خون آنها برای پژوهش در مورد واکسن احتمالی ویروس کرونا استفاده می‌کنند.
پرسش اینجاست که چه تعداد از این جانوران باقی مانده است و این بهره‌برداری چه اثری بر این جانوران دارد. تعدادی از فعالان حقوق حیوانات می‌خواهند که “دوشیدن” خون خرچنگ‌های نعل‌اسبی متوقف شود.
این خرچنگ‌ها چطور به ما کمک می‌کنند؟
این “فسیل‌های زنده” به خاطر خون خود برای ما مهم هستند. به کمک خون آنها اطمینان پیدا می‌کنیم که هیچ نوع باکتری خطرناکی در دارو‌های جدید و تازه ساخته شده وجود ندارد. انواعی از باکتری‌ها که وجود مقدار بسیاری کمی از آن انسان را می‌کشد.
حدود۳۰ درصد از خون هر خرچنگ بیرون کشیده میشود
ادهٔ موجود در سلول‌های خون این نوع خرچنگ در برابر مواد آسیب‌رسان واکنش شیمیایی نشان می‌دهد. پژوهشگران از خون آنها برای آزمایش ایمن بودن دارو‌های جدید استفاده می‌کنند و خون خرچنگ‌نعل‌اسبی تنها ماده با این ویژگی است که انسان توانسته روی کرهٔ زمین پیدا کند.
هر سال صد‌ها هزار از این جانوران صید می‌شوند و به آزمایشگاه‌هایی در آمریکا منتقل می‌شوند جایی که مقداری از خون آنها از رگی در کنار قلب‌شان بیرون کشیده میشود.
سپس آنها را دوباره در طبیعت رها می‌کنند.
‘هیچ‌کس نمی‌داند این کار چه تأثیری دارد’
در ابتدا، کارشناسان گمان می‌کردند که همهٔ خرچنگ‌ها از این اهدای خون عجیب جان سالم به در‌می‌برند.
اما در سال‌های اخیر، برآورد شده است که حدود ۳۰ درصد از آنها بر اثر این کار می‌میرند.
و پژوهش دیگری نشان داده است که خرچنگ‌های ماده پس از این عمل توانایی جفت‌گیری خود را تا حدودی از دست می‌دهند.
این گونهٔ جانوری چنان عمر دیرپایی بر کرهٔ زمین دارد که آن را “فسیل زنده” می‌نامند
و همهٔ اینها از دیدگاه مدافعان حیات‌وحش پذیرفتنی نیست.
دکتر باربارا برومر، که مسئولیت گروه محافظت از طبیعت در ایالت نیوجرسی را برعهده دارد، ایالتی در آمریکا که تعداد زیادی از این خرچنگ‌ها در آن صید میشود، می‌گوید: “در همین لحظه، خون حدود نیم‌میلیون خرچنگ کشیده میشود”.
او به بی‌بی‌سی گفت “هیچ‌کس به راستی نمی‌داند که این خونی که از بدن این جانوران کشیده میشود چه تأثیری بر زندگی خرچنگ‌هایی که زنده می‌مانند می‌گذارد”.
چیزی نمانده است که خرچنگ‌های نعل‌اسبی آمریکا به طور رسمی به عنوان گونهٔ در معرض خطر انقراض اعلام شوند.
بعضی از شرکت‌های بزرگ تولید دارو به آماری استناد می‌کنند که به نظر می‌رسد در چند سال اخیر ثابت باقی مانده است.
‘ما می‌توانیم از این منبع طبیعی چشم‌پوشی کنیم’
پژوهش‌های بسیاری انجام شد تا ماده‌ای مصنوعی را جانشین خون خرچنگ‌ها کنند و در سال ۲۰۱۶ به این هدف رسیدند.
پژوهشگران مادهٔ جانشینی یافته‌اند که در اروپا اجازهٔ استفاده پیدا کرده است و بعضی شرکت‌ها در آمریکا هم به استفاده از آن روی آورده‌اند.
چرا حالا این موضوع را مطرح کرده‌ایم؟
به دلیل آنکه ماه گذشته، سازمانی که در مورد ایمنی دارو‌ها در آمریکا تصمیم‌گیری می‌کند گفته است که ثابت نشده است که مادهٔ جانشین به همان خوبی عمل کند.
از همهٔ شرکت‌های فروش دارو در ایالت‌ها خواسته شده است که برای آزمایش دارو‌ها از خون خرچنگ استفاده کنند.
به این معنی که برای تهیهٔ واکسن ویروس کرونا و اگر بخواهند آن را برای میلیون‌ها آمریکایی تولید کنند، باید آن را با همان روش قدیمی بیازمایند.
دکتر باربارا می‌گوید که او از آنها خواسته است تا در این مورد باز‌اندیشی کنند، از آنجا که در جاهای دیگر از امکانات دیگری استفاده می‌کنند.
او می‌گوید: “بله درست است ما می‌توانیم از این منبع طبیعی چشم‌پوشی کنیم”.
بعضی از شرکت‌های تولید دارو گفته‌اند که می‌توانند بدون کشیدن خون خرچنگ‌های بیشتر از روال معمول، پاسخگوی درخواست تولید واکسن کوویدـ۱۹ باشند.
دکتر برومر می‌گوید که “حداقل ۳۰ شرکت دارو‌سازی برای تولید واکسن در تلاش هستند و هر کدام از این شرکت‌ها باید محصولات خود را آزمایش کنند”.
“من نگران جمعیت خرچنگ‌های نعل‌اسبی هستم، چون آنها بخش مهمی از اکوسیستم هستند”.