اصل نسبیت خاص مشهور آلبرت اینشتین در 1905، راه حلی قاطع بر معمای اتر ناپیدا بود. اصل نسبیت خاص به سادگی بیانگر معادل بودن تمامی

دوباره به این مسئله برمی گردیم که فضای مطلق چگونه از دیگر چارچوب های لخت متمایز می شود. در دوران باستان، ارسطو معتقد بود تمامی

مفهوم پایه ریزی شده فضای مطلق توسط نیوتن منتقدین متعددی داشت. از هویگنس، جرج بارکلی و لایب نیتس که تقریبا معاصر او بودند تا ماخ

فضای مطلق ایده ای زیربنایی برای نظریات نیوتن بود. نیوتن این گونه استدلال میکرد که اجزای فضا بخش هایی بدون تغییر مکانی و با جایی

دو چارچوب مرجع صلب $S$ و $S’$ را در نظر بگیرید که با سرعت نسبی $v$ حرکت یکنواخت دارند. همچنین برای چارچوب $S$ مختصات مکانی

در ادامه مسیر آموختن نسبیت، نیاز داریم که یادآوری کوتاهی نسبت به نظریه نیوتنی داشته باشیم. قوانین سه گانه نیوتن به طور خلاصه در زیر