نتایج یک تحقیق جدید نشان داده است که یک ابرسیاه‌چاله موجب خاموش شدن یک ستاره به شکلی عجیب می‌شود که نتیجه نهایی آن یک تصویر مسحورکننده است.
ساینسیو – به نقل از ایسنا، سیاه‌چاله‌ها به مکیدن هر آنچه در مجاورت آنها است، مشهور هستند و ستاره‌ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. اما در یک رصد جدید، بلعیدن یک ستاره در حال مرگ توسط یک سیاه‌چاله بزرگ تصویری حاصل کرده است که به سختی قابل چشم پوشی است.
محققان موسسه تحقیقات فضایی هلند موسوم به “SRON” در بیانیه‌ای درباره این پدیده نسبتاً جدید نوشتند: جاذبه شدید سیاه‌چاله آنچنان یک طرف از ستاره را به سمت خود می‌کشد که طرف دیگر ستاره از هم می‌پاشد. ستاره شناسان دوست دارند این روند را “اسپاگتی کردن”(spaghettification) بنامند، اما این رویداد در ادبیات علمی، “رویداد شکست کشندی”(Tidal Disruption Event) نام دارد.
مرگ ستاره‌ها همیشه خشونت آمیز است، اما مرگ اسپاگتی‌وار آنها چیز دیگری است. همانطور که ستاره به سمت سیاه‌چاله مکیده می‌شود، آوارها و بقایایی را که یک نوار نازک و طولانی را در دنباله آن تشکیل می‌دهند، آزاد می‌کند که شبیه رشته‌های ماکارونی است، از همین رو ستاره شناسان از اصطلاح اسپاگتی استفاده می‌کنند.
این اولین باری است که ستاره شناسان شاهد این نوارهای اسپاگتی مانند هستند.
محققان هلندی این مطالعه می‌گویند: تاکنون مشهود بود که سیاه‌چاله‌ها می‌توانند یک دیسک از مواد تجمع یافته در اطراف خط مرکزی خود داشته باشند، اما خطوط جذب بالای قطب سیاه‌چاله نشان می‌دهد که یک رشته طولانی وجود دارد که مانند یک کلاف نخی چندین بار در اطراف سیاه‌چاله پیچیده شده است که همان مواد حاصل از فروپاشی یک ستاره تازه از هم پاشیده است.
یک فیلم شبیه‌سازی از این رویداد ساخته شده است که نشان می‌دهد این فرآیند چگونه به نظر می‌رسد و باید اعتراف کرد که دیدن آن مسحور کننده است. در این فیلم، گرانش فوق العاده سیاه‌چاله که سمت نزدیک ستاره به خود را با شدت زیادی به سوی خود می‌کشد، به وضوح مشاهده می‌شود.
به نظر می‌رسد که سیاه‌چاله ابتدا ستاره را از هم فرو می‌پاشد و سپس تمام مواد آن را به شکل یک رشته ماکارونی نازک و بلند می‌مکد.
این پدیده توسط “جیاکامو کانیزارو” نویسنده اصلی این مطالعه از موسسه SRON و دانشگاه “رادبود”(Radboud) رصد شد و اگر صحت نظریه‌های وی اثبات شود، اولین باری خواهد بود که شاهد “اسپاگتی کردن” هستیم.
این مطالعه در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.